kavaklıdere sinemasını elimizden çoktan almışlarken...

son senelerde açılan alışveriş merkezlerindeki büyük ve gösterişli sinemalara gitmemeye çalışan biri olarak, canım sıkılınca evimden tunalıya doğru yürüyüş yapıp, kuğulu parktan geçip,kavaklıdereye uğrayıp, film izleyip eve huzurlu dönmüşlüğüm çoktur.

ama kızılırmak ve ankapolü de kapatırlarsa, o yerinde ve eski sinema kokusu, duvarlardaki "bunu izledim, bunu izlemedim " filmleri daha fazla bişi ifade etmezse insanlara, arabayı otoparka parkedip yürüyen merdivenelrden çıkmaya daha çok can atarlarsa kendileri, başka bi şansımız olmayacak sanırım...

kıtırda, ikinci birayı döke döke kafaya diktikten sonra kalabalık cadde üzerinden koştura koştura, sinemanın merdivenlerdinden inip ekranın karşısına oturmak bir tek bana mı mutluluk verici gelmekte acaba?

en çok korktuğum; her gittiğim zaman yerlerinde olduklarını görmeye alıştığım anıları, eski dostları, çocukluğu, liseyi, sonrasını alışkın olduğum yerlerde bulamayacağım..
babamın çankaya sineması deyip anılarını tazelediği hayalet sinema gibi bir şey olacak sanırım kavaklıdere de..

çocukken ilk filmimi izlediğim akün sinemasının hatıralardaki yeri gibi...
yerine alışveriş merkezi yapar, sahte parfümcü falan açarlar herhalde...çok üzüldüm...
biz hatırlamaya zorladıkça kendimizi , mutlu günlerin somut görüntülerini daha da fazla alacakalr mı acaba elimizden?

demişim taa 2007 de...kavaklıdere çoktaan sessizliğe gömüldü. hatta ankapol de..kızılırmak'ın da eski tadı yok...ya da bana yok...