2 Mart 2010 Salı

yaş 25 derken?

bundan tam 1.5 saat önce doğumgünüm bitti. benim 24 yaşım bitti, 25 oldum. 25 inanılmaz büyük bir yaş değil mi sizce? bence öyle...ama daha 17 falan hissetmekteyim. bu iyi bişi değil ama içindeki çocuk ruhu falan...öyle pozitif olaylardan değil.
ben sanırım büyüdüğümü, dana kadar olduğumu kabullenemeyenlerdenim.

Dün gece lise tayfası ile gülcemin gidişinin toplaşması gece sonunda ertesi günki bahar doğumu kutlamasıyla son buldu. Arada köksaldan aşırdığım 2 çatal cheese cake ilk doğum günü pastamdı.

Sabah ise annem ve çiğdemin öpcükleriyle başlayan, hediyelerimin yatağa geldiği,dersane ile devam eden sıkıcı gün, eve gelip uyumam sonra vazgeçilmez yerim kütüphane ile devam etti.
bu sırada cb ile buluşup onun günü güzelleştirmesini izledim.
ama gün hala güzel değildi aslında çünkü ne yalan söyleyeyim buruk ve yalnız hissediyordum hala...

cbye bir bunalım anında bu sene kutlamayalım dediğim günün, beni mutlu etmesi, sevdiklerimle, arkadaşlarla güzel olacaktı..hatta "sen beni niye ciddiye alıyorsun?" diye kızmış bile olabilirim sabırlı kişiye...

ama benim adetim (zeynep ve ayşe en iyi bilenlerden..) doğum gününde ayrı bir şımarık bir kapris sahibi oluyorum. napıyım..bi de böyle iç sıkıştırıcı, dışarı çıkmadığım zamanlar ya...bu gün daha güzel olsun istedim...en masum halimle:)

o sıralarda başka bir güzel haber aldım (ne kadar güzel hala emin değilim gerçi de yakında paylaşırım)

sonra yemekti, singapurdan, isviçreden, istanbuldan, sevdiklerimden mutlu eden telefonlardı derken efe ve dideme uğramak olan plan diğer en yakınların da orda olması ile, balonlar eşliğinde süpriz partiye dönüştü. elma şekerim (cb), çilekli pastam, hediyelerim ve gerçekten bugün beni her zamankinden daha mutlu eden arkadaşlarımla gün güpgüzel oldu.

Senelerin alışkanlığı, efendim kutlu doğum haftasının üyeleri, o günü daha özel kılan insanlar aslında bir kaç senedir istanbuldalar. onlar olmasa da şımarabildim belki ama keşke onlar da olsalardı. Hatta bu sene ankarada ve yanımda kalan tek kırmızı beyazlı bankacı kişiliği, denizlerinin yanına aldılar. O da beni sadece bir kere arayıp( e daha ne yapsın demeyin bizim bu olaylarımız böyle idi eskiden) dün gece ve bu gece erkenden sızdı, uyudu.
Keşke dedim o da olsaydı.

Olsun...kötü günler, mutsuz günler...hep sevdikleriyle daha güçlü insanın...son 20 gün içinde bunu çok yakından anladım.

Bu aralar benim gibi mızmız ve şikayetçi bir insana sabır gösteren, şefkat gösteren herkese çok teşekkür ederim.

cb'ye; anneme notunu ilettim, güldü.
her şey ama her şey için sana daha çok teşekkür ederim. sen de iyi ki varsın. en kısa zamanda hayat güzelleşince,istediğin kadar çocuk ol, söz her dediğini yapcam. senin de zeynebin de:)

bir de bugün ilk aşklarımdan bonjovinin de doğum günü olduğundan, radyo odtü bonjovi özel arabada olduğum zamanlarda ayrı bir keyifle dinlendi hatta cb ile mutlu olduk.

herkese tekrardan çok teşekkür ederimmmmmm

öpüyorummmmm



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder